بررسی آزمایشگاهی حذف آلودگی های آبگریز از هوا در بیو راکتور ستون حبابی حاوی یک حلال آلی سنگین

تصفیه بیولوژیکی جریان هوای آلوده در مورد آلودگی های آلی آبگریز با مشکل مواجه می شود. در این مطالعه دو بیوراکتور ستون حبابی هم اندازه به منظور بررسی اثر روغن سیلکون بر راندمان حذف ترکیبات آلی آبگریز مورد استفاده قرار گرفتند. در مرحله اول عملکرد یک بیوراکتور ستون حبابی در بر دارنده روغن سیلکون با یک بیوراکتور شاهد مورد مقایسه قرار گرفت. راندمان حذف در بیوراکتور حاوی روغن 76% و در بیوراکتور شاهد 37% بدست آمد. در مرحله بعد نسبت حجمی فاز آلی به فاز آبی بر عملکرد بیوراکتور مورد تحقیق قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزایش درصد روغن از 5 تا 15% اثر مثبتی بر راندمان حذف داشت. راندمان حذف برای روغن در مقادیر حجمی 15 و 20 % تقریباً مشابه بود. سپس به منظور بهبود عملکرد بیوراکتور و بررسی اثر افزودن پرلیت بر تخریب هگزان، دو مرحله آزمایش انجام شد. افزودن پرلیت عملکرد بیوراکتور دو فازی مایع را به خوبی بهبود بخشید. ماکزیمم راندمان حذف در بیوراکتور حاوی پرلیت 75% و در بیوراکتور شاهد 46% حاصل شد. سپس این دو بیوراکتور دو فازی مایع (حاوی پرلیت وفاقد پرلیت) در معرض افزایش ناگهانی غلظت گاز ورودی قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که هر دو بیوراکتور پاسخ خوبی به این افزایش ناگهانی غلظت نشان دادند.